شین اسپلینت چیست و دلایل بروز این بیماری به چه صورت است؟

شین اسپلینت (Shin splints) یا سندرم استرس تیبیای داخلی (Medial tibial stress syndrome) وضعیتی است که در آن عضلات و بافت های اطراف استخوان درشت نی (tibia) ملتهب می شوند. این وضعیت معمولاً در قسمت داخلی ساق پا رخ می دهد و می تواند باعث درد، حساسیت و تورم گردد.

 

چه افرادی در معرض شین اسپلینت هستند؟

شین اسپلینت معمولاً در ورزشکاران دیده می شود. البته این وضعیت همچنین می تواند در افراد غیر ورزشکار نیز رخ دهد. در کل، افرادی که در معرض خطر ابتلا به شین اسپلینت می باشند عبارت هستند از:

1. ورزشکارانی که به طور مکرر از فعالیت های پرشی یا دویدن استفاده می کنند.
2. افراد غیر ورزشکار که به طور ناگهانی فعالیت بدنی خود را افزایش می دهند.
3. افرادی که دارای کف پای صاف یا کف پای قوسی هستند.
4. افرادی که دارای انحراف زانو هستند.
5. افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند.

علائم شین اسپلینت

علائم بیماری یا مشکل شین اسپلینت عبارت هستند از:

1. درد در قسمت داخلی ساق پا
2. حساسیت در قسمت داخلی ساق پا
3. تورم در قسمت داخلی ساق پا
4. درد هنگام راه رفتن یا دویدن
5. درد هنگام لمس کردن قسمت داخلی ساق پا

درد شین اسپلینت معمولاً در قسمت داخلی ساق پا، در نزدیکی استخوان درشت نی، شروع می شود. درد ممکن است هنگام راه رفتن، دویدن یا بالا رفتن از پله ها بدتر شود. در موارد شدید شین اسپلینت، ممکن است تورم و حساسیت در ناحیه آسیب دیده نیز وجود داشته باشد. علائم شین اسپلینت معمولاً با استراحت و درمان های محافظه کارانه بهبود می یابند. با این حال، اگر درد شدید باشد یا بهبود نیابد، باید به پزشک مراجعه کنید.

 

دلیل بروز شین اسپلینت

علت دقیق شین اسپلینت مشخص نیست. با این حال، عواملی که ممکن است خطر ابتلا به این وضعیت را افزایش دهند عبارت هستند از:

1. استفاده بیش از حد از ساق پا
2. افزایش ناگهانی شدت یا مدت زمان فعالیت بدنی
3. کف پای صاف یا کف پای قوسی
4. انحراف زانو
5. چاقی

در ادامه هر یک را توضیح می دهیم.

استفاده بیش از حد از ساق پا

شایع ترین علت شین اسپلینت، استفاده بیش از حد از ساق پا است. این وضعیت می تواند در ورزشکارانی که به طور مکرر از فعالیت های پرشی یا دویدن استفاده می کنند، رخ دهد. همچنین می تواند در افراد غیر ورزشکار که به طور ناگهانی فعالیت بدنی خود را افزایش می دهند، رخ دهد.

افزایش ناگهانی شدت یا مدت زمان فعالیت بدنی

افزایش ناگهانی شدت یا مدت زمان فعالیت بدنی نیز می تواند باعث شین اسپلینت شود. این وضعیت می تواند در ورزشکارانی رخ دهد که به طور ناگهانی شروع به تمرینات جدیدی می کنند یا در افرادی که به طور ناگهانی مسافت یا سرعت تمرینات خود را افزایش می دهند.

 

کف پای صاف یا کف پای قوسی

کف پای صاف یا کف پای قوسی نیز می تواند خطر ابتلا به شین اسپلینت را افزایش دهد. کف پای صاف باعث می شود که ساق پا هنگام راه رفتن یا دویدن بیشتر تحت فشار قرار گیرد. کف پای قوسی نیز می تواند باعث شود که عضلات ساق پا بیش از حد کشیده شوند.

 

انحراف زانو

انحراف زانو نیز می تواند خطر ابتلا به شین اسپلینت را افزایش دهد. انحراف زانو باعث می شود که وزن بدن به طور نامتعادل روی ساق پا قرار گیرد.

 

چاقی

چاقی نیز می تواند خطر ابتلا به شین اسپلینت را افزایش دهد. اضافه وزن باعث می شود که فشار بیشتری روی ساق پا قرار گیرد.

 

تشخیص شین اسپلینت

پزشک معمولاً با معاینه فیزیکی ساق پا می تواند شین اسپلینت را تشخیص دهد. پزشک به دنبال علائمی مانند درد، حساسیت و تورم خواهد بود. روش های تشخیص شین اسپلینت در ادامه آمده اند:

• معاینه فیزیکی

در معاینه فیزیکی، پزشک به دنبال علائم زیر خواهد بود:

1. درد همیشگی در قسمت داخلی ساق پا
2. تورم در قسمت داخلی ساق پا
3. درد هنگام لمس کردن قسمت داخلی ساق پا
4. حساسیت در قسمت داخلی ساق پا
5. پزشک همچنین ممکن است از بیمار بخواهد که راه برود یا بدود تا ببیند آیا درد با فعالیت بدتر می شود یا خیر.

 

• آزمایشات تصویربرداری

آزمایشات تصویربرداری معمولاً برای تشخیص شین اسپلینت لازم نیستند. با این حال، ممکن است در موارد زیر انجام شوند:

1. اگر علائم بیمار شدید باشد یا بهبود نیابد.
2. اگر پزشک مشکوک به وجود آسیب دیگری در ساق پا باشد.
3. آزمایشات تصویربرداری که ممکن است انجام شوند عبارت هستند از:

 

• MRI: MRI می تواند به بررسی عضلات، تاندون ها و بافت های نرم اطراف استخوان کمک کند.
• اشعه ایکس: اشعه ایکس می تواند به بررسی شکستگی یا سایر آسیب های استخوانی کمک کند.

 

درمان شین اسپلینت

درمان شین اسپلینت معمولاً از دو راه ممکن است. راه اول، درمان های محافظه کارانه است و راه دوم درمان های تهاجمی یا همان عمل جراحی. در ادامه هر دو روش درمانی را توضیح می دهیم.

درمان های محافظه کارانه

در صورتی که به این بیماری مبتلا شده اید، استراحت کردن و انجام ندادن فعالیت هایی که باعث درد ساق پا می شوند می تواند به بهبود شین اسپلینت کمک کند. این ممکن است شامل استراحت از ورزش، دویدن یا سایر فعالیت هایی باشد که باعث درد می شوند. فیزیوتراپی نیز می تواند به تقویت عضلات ساق پا و بهبود دامنه حرکتی ساق پا کمک کند.

تمرینات فیزیوتراپی شامل تقویت عضلات چهارسر ران و عضلات همسترینگ، تمرینات انعطاف پذیری و کشش عضلات ساق پا خواهد بود. از سوی دیگر مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و استفاده از بریس یا ساپورت ساق پا نیز می تواند تا حد بسیار زیادی مفید باشد.

درمان به کمک جراحی

جراحی شین اسپلینت معمولاً به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته می شود. این به این دلیل است که جراحی می تواند خطرات و عوارضی را به همراه داشته باشد. در موارد زیر ممکن است نیاز به جراحی شین اسپلینت باشد:

1.    اگر درد شدید باشد یا بهبود نیابد.

2.    اگر علائم بیمار با درمان محافظه کارانه بدتر شود.

3.    اگر آسیب به ساق پا شدید باشد.

انواع جراحی شین اسپلینت

انواع مختلفی از جراحی شین اسپلینت وجود دارد. نوع جراحی که انجام می شود به شدت آسیب بستگی دارد. برخی از انواع جراحی شین اسپلینت عبارتند از:

1.    کندوترومی: در این جراحی، بافت فیبری که باعث التهاب شده است برداشته می شود.

2.    استئوتومی: در این جراحی، استخوان درشت نی شکسته شده و سپس در موقعیت جدیدی قرار داده می شود.

3.    پیوند: در این جراحی، بافت جدیدی به ساق پا پیوند زده می شود تا از آن حمایت کند.

عوارض جراحی شین اسپلینت

عوارض جراحی شین اسپلینت عبارتند از:

1.    درد

2.    تورم

3.    عفونت

4.    خون ریزی

5.    آسیب به عصب

بازیابی پس از جراحی شین اسپلینت

بازیابی پس از جراحی شین اسپلینت معمولاً چند هفته یا چند ماه طول می کشد. در این مدت، بیمار باید از فعالیت هایی که باعث درد می شوند خودداری کند.

 

پیش گیری از شین اسپلینت

در صورت بروز درد در ساق پا، به پزشک مراجعه کنید. با تشخیص و درمان زودهنگام، می توان از پیشرفت شین اسپلینت و آسیب بیشتر به ساق پا جلوگیری کرد. برای پیش گیری از شین اسپلینت، می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

1. قبل از شروع یک برنامه ورزشی جدید، با یک متخصص پزشکی مشورت کنید.
2. از گرم کردن قبل از ورزش و سرد کردن بعد از ورزش اطمینان حاصل کنید.
3. از تکنیک های صحیح ورزشی استفاده کنید.
4. از وزن مناسب خود مراقبت کنید.
5. از پوشیدن کفش های مناسب استفاده کنید.